Als je kind niet eet: beleef het eten
‘Ai’, denk ik, ‘dat gaat hem niet worden’. Diverse soorten lolly’s gemaakt van hoogwaardig plastic in pastel kleuren liggen uitgestald naar de toeschouwers te kijken. Een mooie vormgegeven folder maakt het geheel compleet. Het streelt de ogen.
Ik sta bij een stand op de Designbeurs in Eindhoven. Design is overal, zo ook op het gebied van de gezondheidszorg. De jonge vrouw vertelt enthousiast wat ze heeft ontwikkeld en ontworpen. Het is een hulpmiddel voor kinderen en volwassen met eetproblemen. Denk onder andere aan kinderen binnen een autistisch spectrum.
De lolly’s hebben verschillende vormen en functies zodat volgens de ontwerpster verschillende smaken en texturen kunnen worden beleefd. Maar als ik er naar kijk en ik stel me voor hoe het plastic in mijn mond komt, proef ik de afstand. Het onpersoonlijke voorwerp vergroot als het ware de kloof met de smaak en met alles waar het om gaat bij eten.
Dus de vraag is dan waar draait het om bij willen eten? En om het onpersoonlijke weer dichterbij te halen, en persoonlijk te maken: wat zou jóuw kind helpen om te eten?
Hoewel het thema bij iedere doelgroep, ieder eetprobleem een ander accent kent, één ding kun je zeggen: eten is heel elementair, net als ademhalen. Het geeft je letterlijk voeding om te kunnen groeien. Het verbindt je ook met het leven. Een kind dat slecht eet, kan zich op de een of andere manier al moeilijk verbinden met de wereld.
En als je kind niet eet, of wil eten dan staat er iets in de weg. Die weerstand vraagt om verleid te worden. Eten moet dan juist woest aantrekkelijk zijn. Lichtvoetigheid uitstralen, een gemak. De zintuigen prikkelen. Je moet er eigenlijk van watertanden. Het water moet je uit de mond lopen. Bereid om die ene hap te nemen…
En dan denk ik bijvoorbeeld eerder aan de volle smaak van Italiaans ijs of zelfgemaakte appelmoes of…. In ieder geval eten dat met liefde is gemaakt; smaakvol; puur en echt. Het streelt de tong.
Geef je ook nog aandacht aan de omgeving - ter inspiratie; zie een Italiaanse familie voor je aan lange eettafels in een bongerd of nu met de donkere dagen, een gedekte tafel met kaarslicht; samen aan tafel, met aandacht, een aai, een bemoediging - dan heeft eten een kans. Zo eenvoudig kan het zijn. Daar kan geen plastic ontworpen lolly tegen op. Wat denk jij?
Heb je een vraag of wil je reageren? Mail naar info@kinderpraktijkliv.nl
Naar het overzicht
Ik sta bij een stand op de Designbeurs in Eindhoven. Design is overal, zo ook op het gebied van de gezondheidszorg. De jonge vrouw vertelt enthousiast wat ze heeft ontwikkeld en ontworpen. Het is een hulpmiddel voor kinderen en volwassen met eetproblemen. Denk onder andere aan kinderen binnen een autistisch spectrum.
De lolly’s hebben verschillende vormen en functies zodat volgens de ontwerpster verschillende smaken en texturen kunnen worden beleefd. Maar als ik er naar kijk en ik stel me voor hoe het plastic in mijn mond komt, proef ik de afstand. Het onpersoonlijke voorwerp vergroot als het ware de kloof met de smaak en met alles waar het om gaat bij eten.
Dus de vraag is dan waar draait het om bij willen eten? En om het onpersoonlijke weer dichterbij te halen, en persoonlijk te maken: wat zou jóuw kind helpen om te eten?
Hoewel het thema bij iedere doelgroep, ieder eetprobleem een ander accent kent, één ding kun je zeggen: eten is heel elementair, net als ademhalen. Het geeft je letterlijk voeding om te kunnen groeien. Het verbindt je ook met het leven. Een kind dat slecht eet, kan zich op de een of andere manier al moeilijk verbinden met de wereld.
En als je kind niet eet, of wil eten dan staat er iets in de weg. Die weerstand vraagt om verleid te worden. Eten moet dan juist woest aantrekkelijk zijn. Lichtvoetigheid uitstralen, een gemak. De zintuigen prikkelen. Je moet er eigenlijk van watertanden. Het water moet je uit de mond lopen. Bereid om die ene hap te nemen…
En dan denk ik bijvoorbeeld eerder aan de volle smaak van Italiaans ijs of zelfgemaakte appelmoes of…. In ieder geval eten dat met liefde is gemaakt; smaakvol; puur en echt. Het streelt de tong.
Geef je ook nog aandacht aan de omgeving - ter inspiratie; zie een Italiaanse familie voor je aan lange eettafels in een bongerd of nu met de donkere dagen, een gedekte tafel met kaarslicht; samen aan tafel, met aandacht, een aai, een bemoediging - dan heeft eten een kans. Zo eenvoudig kan het zijn. Daar kan geen plastic ontworpen lolly tegen op. Wat denk jij?
Heb je een vraag of wil je reageren? Mail naar info@kinderpraktijkliv.nl
Edith Speelberg (1963) is kunstzinnig therapeut en heeft levenservaring als moeder en stiefmoeder, waaronder moeder van een meervoudig gehandicapt kind. Elke maand beschrijft ze een voorbeeld uit de praktijk wanneer zorg of opvoeding van je kind (even) niet vanzelfsprekend loopt.
