Volgens de Van Dale betekent buitenbeentje iemand die in zijn uiterlijk, gedragingen of denkbeelden afwijkt van zijn omgeving. Zo voelde ik me deze keer ook op vakantie.  

De streek waar ik met mijn gezin de vakantie doorgebracht was een gesloten gemeenschap waar je niet makkelijk contact mee kon leggen. Duits en Engels zijn talen die er niet of nauwelijks worden gesproken. En ik sprak hun taal niet. Resultaat. We stonden als vreemden tegenover elkaar en meestal werd de communicatie zwijgzaam, non-verbaal opgelost. Verder deed het vertaalwoordenboek ook nog zijn dienst.
Volgens de informatie uit de reisboeken was deze streek tot in de twintigste eeuw alleen toegankelijk met de ezel of te voet. Bezetters hadden in dit gebied tot in de veertiende, vijftiende eeuw stand gehouden nadat ze allang uit andere streken van het land waren verdreven. Op de een of andere manier vond je dat nog terug in de bevolking. Een gesloten gemeenschap waar je niet vanzelfsprekend werd ontvangen als buitenstaander. 

Wat opviel was de wijze waarop je werd bejegend; een onbekende omgeving zorgt ervoor dat je in eerste instantie niet alles meteen vanzelfsprekend goed doet, omdat gewoonte etc. onbekend zijn. Het werd niet met mededogen bekeken. Op niet mis te verstane wijze werd met gebaren aangegeven hoe het wel moest. Je werd (letterlijk) teruggefloten, of niet toegelaten. Genegeerd worden was ook een fenomeen dat voorkwam.  
Het stelselmatig elkaar niet verstaan, niet begrijpen of er veel moeite voor moeten doen om iets duidelijk te maken vraagt (meer) energie en begon in de loop van de tijd zijn tol te eisen. 

Een dergelijke omgeving beïnvloed je. Werkt op je in, is van invloed op je stemmingen. Je gaat er anders van gedragen: van irritatie, boosheid tot een apathische, een onverschillige houding…Ik betrapte me er althans soms zelf op. 

Is dit ook de wereld van het kind, het buitenbeentje; onbegrepen en er niet bij horen. Geconfronteerd worden met terechtwijzingen, genegeerd, niet weten een brug te slaan, etc. Daar moest ik even aan denken ... 

Heb je een vraag of wil je reageren? Mail naar  info@kinderpraktijkliv.nl

Edith Speelberg (49) is kunstzinnig therapeut en moeder van twee kinderen waarvan de jongste meervoudig gehandicapt is. Elke maand beschrijft ze een voorbeeld uit de praktijk wanneer zorg of opvoeding van je kind (even) niet vanzelfsprekend loopt.