Dit verhaal ‘ De parabel van een vlinder’ kreeg ik toegestuurd. Ter inspiratie. Een mooie metafoor voor hoe je je kind al worstelend iets eigen ziet maken. 

De parabel van de vlinder 

Een man had eens een cocon van een vlinder gevonden. Op een dag verscheen er een kleine opening in de cocon. De man keek urenlang toe hoe de vlinder moeizaam zijn kleine lichaam uit de cocon probeerde te wurmen. Na verloop van tijd leek het er op of er niets meer gebeurde. Naar het scheen had de vlinder al zijn kracht gegeven om zich uit de cocon te bevrijden, maar hij bleek niet bij machte verder dan halverwege te komen. 

Om de vlinder een handje te helpen, pakte de man een schaartje en knipte voorzichtig het belemmerende stukje van de cocon af zodat de vlinder zonder verdere obstakels naar buiten kon komen. Inderdaad kwam de vlinder nu met gemak naar buiten, maar nu bleek dat zijn lichaampje er opgezwollen uitzag en dat zijn vleugels erg klein en in elkaar geschrompeld waren. 

De man bleef naar de vlinder kijken omdat hij verwachtte dat nu ieder moment de vleugels van de vlinder zich zouden ontvouwen en dat na verloop van tijd het lichaampje normale proporties zou aannemen. Dit gebeurde echter niet. De vlinder moest de rest van zijn leven kruipend doorbrengen met een gezwollen lichaam en verdroogde vleugels. Hij zou nooit kunnen vliegen. 

Wat de man met zijn goede bedoelingen niet had begrepen, was dat de belemmerende cocon, en de strijd die er voor nodig was voor de vlinder om zich door het kleine gaatje naar buiten te wurmen nodig was. Op deze manier kon vloeistof van het vlinderlichaam naar de vleugels gebracht worden zodat deze klaar zouden zijn om mee weg te vliegen zodra de vlinder zich van de cocon zou hebben ontdaan. 

(bron: ‘Kun je een rups leren vliegen’ van J. Bommerez en K. van Zijtveld) 

Heel herkenbaar voor mij, als ouder, wanneer ik een van mijn kinderen weer eens zie worstelen. Ik denk dan aan de momenten van het zelfstandig leren wassen en aankleden (het beruchte leren strikken van schoenen), maar ook op tijd op school kunnen komen, verantwoording nemen voor het huiswerk, overzicht in plannen, omgaan met geld etc. Hoe vaak sta je dan niet voor het dilemma zal ik het gauw even doen of laat ik het aan mijn kind over? Gun ik mijn kind zijn eigen worsteling? 

Onze valkuil als ouder is om ‘zorgen voor’ te verwarren met het leren je kind zelfstandig te worden.De worsteling van je kind is soms gewoon noodzakelijk voor het leren van vaardigheden voor het leven. Door ‘doen’  leert je kind zijn eigen boontjes te doppen.  

Zo zijn we zelf groot geworden. Zo geef je je kind ook de kans om groot te worden in deze drukke hectische tijd.

1. Ruimte voor tijd – er is extra tijd nodig om iets te leren. Richtlijn iets nieuws leren kost gemiddeld drie keer zoveel tijd.
2. Ruimte voor oefenen – laat je kind het alleen doen, en ga zelf weg of ga ondertussen iets anders doen (kun je ook niet ingrijpen). 
3. Ruimte voor fouten maken – laat aan je kind weten dat je kind ook goed is als het een keer fout gaat.