Het jaar zit er weer bijna op. De laatste weken waar we afscheid nemen van het oude en beginnen aan het nieuwe of het nieuwe tot ons laten komen. Het zijn de dagen en weken van bezinning, van mogelijk een nieuwe start.

Ik moest in dit verband de afgelopen week weer denken aan de film ‘Intouchables’, het waargebeurde verhaal van de Franse aristocraat Philippe en de kansarme ex-bajesklant Driss. Philippe heeft na een ongeluk een dwarslaesie overgehouden, waardoor hij alleen zijn hoofd nog kan bewegen en is afhankelijk van zorg. Een voor Driss verplichte sollicitatieprocedure (om zijn uitkering te behouden) zorgt ervoor dat hij, tegen wil en dank, de verzorger wordt van Philippe. Voor beiden gaat er een nieuwe wereld open en ontstaat er een bijzondere vriendschap.

De kracht van deze film zit hem voor mij in het feit dat, wanneer je niets vanzelfsprekend aanneemt en nieuwsgierig bent, er veel mogelijk is. Dan blijkt ook dat de dingen vaak niet zijn zoals ze zijn, maar zoals we zelf denken dat ze zijn. Met nieuwsgierigheid doorbreek je dit patroon, je beperkte kijk op dingen, je eigen vooroordelen. Dan is het mogelijk een nieuwe wereld te zien en te ontdekken.

In deze film verdwijnt het beeld van de een is meer of minder. Men is evenwaardig aan elkaar. Evenwaardig door gelijk te zijn aan elkaar en toch zo verschillend. Zo zouden we allemaal met elkaar om kunnen gaan. Volwassenen onder elkaar maar ook ouders met kinderen. 

Trailer van de film 'Intouchables' (2011)

p.s. laat je niet verwarren door het Frans het Engels, blijf nieuwsgierig de film is ook te zien met Nederlandse ondertiteling. Voor wie 'm nog niet heeft gezien? Een aanrader om in de kerstvakantie te bekijken.

Edith Speelberg (1963) is kunstzinnig therapeut en moeder van twee kinderen waarvan de jongste meervoudig gehandicapt is. Elke maand beschrijft ze een voorbeeld uit de praktijk wanneer zorg of opvoeding van je kind (even) niet vanzelfsprekend loopt.